AGARDANDO AOS ALBANEIS

OS obreiros da construción teñen mala sona en canto a cumprir a súa palabra. Cando estaban atoados de traballo, porque non daban feito, e agora que non teñen, non se saben ben o porqué. Pero o certo é que contas que che veñan arranxar unha humidade, tes palabra de que será na semana próxima, e cando te decatas estás metido no ano de espera. Porque a facilidade que teñen estes operarios para te enguedellar sobrepasa con moito á que deberá mostrar quen queira formar goberno despois das eleccións do 20D. Entendo que solucionar problemas de humidade é asunto complexo e que esixe competencias e experiencia, pero ser capaz de enredarte ata que te dás por vencido esquecendo humidade e obreiro xa é sabedoría fóra do corrente. Todo isto vén ao caso porque a min téñenme entrampado estes albaneis por varios meses e só lle pido ao novo ano que dunha vez se dignen presentarse no piso para darme largas outra tempada, pois que o arranxen xa non o creo.

Agardo con tanta ilusión esta visita porque, despois de escoitar as explicacións dos sogros de Granados, a calquera se lle acenden as esperanzas de que a fortuna entre na casa. Xa saben: Granados, ese preso presunto corrupto ao grande, coma outros políticos descarados, amasou millóns a feixes mentres andaba de comisionista por Madrid. A cada paso vaise descubrindo que as moreas de millóns acumulados dando comenencias dende o seu posto político non son doados de contar nin de seguir. Este paxaro, ao que moito antes de corrupto xa tiña catalogado coma un cara lavada de marca maior -sobraba con velo en algún programa pontificando con displicencia e ignorancia sobre todo, sempre atacando aos adversarios coa soberbia de quen ten a carteira chea e carece de conciencia-, nunca puido disimular a súa baixa catadura. Descubertas as súas trampulladas, os seus compañeiros de faena política, coma se nada ocorrese, botáronse a un lado. Supoño que no cárcere dedicarase a conservar o froito do seu "traballo" para cando quede libre. Se cadra por iso apareceron 900.000 € nun maletín na casa dos seus sogros. Pero estes, mira por onde, xustificárono porque disque na súa casa entran moitos empregados de Ikea e fontaneiros. A ver se este ano veñen os meus albaneis e deixan unha maletiña...