SOFÍA

HOXE cumpre oitenta anos Sofía. Sofía Loren, claro. Os oitenta anos máis elegantes que se poidan de- sexar. Esa muller criada nun bar para americanos en Nápoles, no que súa nai tocaba o piano. A mesma que pola súa beleza concursou para abrirse paso no mundo do cine e acabou rodando con De Sica, Scola, Mann, Cukor ( foi a Hollywood aínda que regresou a Italia, como na casa en ningures). Sofía Villani Scicolone, abandonada ela e a nai polo pai, abríndose paso nos duros anos da segunda gran guerra do século pasado, alcanzando o éxito polas trazas de Anna Magnani engastadas nunha beleza implosiva alumeada por dous ollos de debuxo divino. Con carácter, doce, pícara, diva, flexible coma un vimbio, Sofía atravesaba a pantalla para explicarche o que sente unha muller atada a un marido e descobre a un Mastroianni veciño ao que lle regala todo o desexo só tendendo roupa branca nunha azotea; furaba coa mirada a Charlton Heston, O Cid, mentres ela, Jimena, se sobe sobe el para lle recorrer cunha palla o rostro engaiolado; conquista a quen mira só por un riso aberto, unha frase que se espeta coma unha punta, un desplante que te deixa mudo.

Disque en México o magnate Slim prestará un dos seus museos para celebrar como se merece os oitenta anos desta diva inmarcesible. Ela ,que aínda chora a Mastroianni con quen tantas veces rodou, que non esquece o erotismo suave e contido destilado en El Cid, que se ve entre xirasoles, dúas mulleres, unha condesa en Hong Kong e na fidelidade ao seu Pigmalión Ponti, aguanta con maxestoso estilo o paso do tempo coma ningunha. Venerada en Cannes, Venecia e nos Óscar; homenaxeada sen límite na casa, tamén fóra, aínda que nunca en Hollywood recollera o éxito que alí se calcula en dólar, segue cumprindo os compromisos coa distancia e pulcritude que lle corresponde, lembrando ao seu único marido e admitindo que Brando non era o seu tipo. Non se sabe se será certo que dixo iso de que o adulterio é un xogo ao que eu non xogo. Sexa como sexa, para os que enteamos a nosa adolescencia aloulados coa súa beleza, dá xenio contemplar o tempero desta diva octoxenaria. Dentro dunha semana tamén entrará nesta idade definitiva outro mito erótico daquela, Brigitte Bardot, moneca á francesa que agora se recluíu co seu mal envellecer nun esaxerado amor aos animais. Nada que ver unha coa outra. O divismo de Sofía nunca esqueceu os seus inicios naquel bar de Nápoles.

PUBLICADO EN EL CORREO GALLEGO