sábado, 10 de diciembre de 2016

LOTERÍA PARA SER BECERROS DE OURO

CONTAN que entrou un señor pulcro, con boa oratoria e de maneias moi educadas nun concesiorario de automóbiles prohibitivos dado os seus elevados prezos. De inmediato, un vendedor saíu ao seu encontro. Axiña entablaron unha amable conversación sobre o mundo do motor e as bondades infinitas do coche que estaban estudando. Por suposto, a máquina era perfecta por fóra e por dentro: motor, deseño, estilo, confortabilidade... todo concordaba co que o comprador buscaba e o vendedor explicaba. Pasado un bo anaco de comprobacións e preguntas, chegou o momento forte da negociación: prezo.
Sentados diante dunha pantalla que pendía da parede, o vendedor despregou dende o ordenador ventás nas que aparecían cores, extras, prezos, descontos, tipos de financiamento, etc. O comprador deixoulle claro que só lle interesaba pagar ao contado. Pechado o prezo, despíndense cun compromiso por parte do último: estou pendende dun negocio que se pecha mañá, se todo sae como espero, teña por seguro que merco o coche. A despedida foi efusiva e o vendedor regresou ao despacho do xefe de vendas para narrarlle eufórico o fácil que lle resultara vender o coche. Á tarde do día seguinte, como un cabaleiro que era, o comprador apareceu pola oficina e lle saíu ao encontro o empregado que o antedera cun sorriso inmenso pensando que saira ben. Pero non. Moi amable, o señor díxolle que, por desgraza, o negocio non fora adiante, que non se podería realizar a compra. O dependente aínda tivo valor para lle preguntar: perdoe a indiscreción, algunha operación inmobiliaria, talvez unha venda de accións...? O comprador aclaroulle: non, non, non era ningún deses negocios, é que tiña dous décimos de lotería que xuraría serían premiados, pero desta vez non, a ver se para a próxima. 
Moitos nenos xogan coa vida á lotería. Sobre todo os menos realistas, os que lles toca vivir nun mundo menos favorecido, agárranse a fantasías propias de quen fai depender as súa decisión vital dun premio tan improbable coma o da lotería. Eles atrapados pola imaxen de futbolistas, elas máis atentas a cantantes espectaculares que enchen a diario os medios coas súas actuacións dentro e fóra do escenario, soñan con chegar ao seu estatus e fuxir da vida triste que os invita á evasión. Perden meses e incluso anos absortos nesas aspiracións fantasiosas, como quen posúe como solución dos seus problemas unha participación de lotería. Ignoran que teñen máis probabilidades de que os parta un raio que alcanzar a sona dun Ronaldo ou unha Beyonce. Os modelos a seguir indúcenos a evadirse mentres se arredan do que lles podería proporcionar unha boa vida. Máis non só iso é un triste engano, ademais de buscar un modelo inalcanzable trantan de emular a heroes cos pés de barro, becerros de ouro que colaboran con todos aqueles que utilizan os circuitos agochados para que as súas fortunas anden á marxe da lei. Depositan o seu futuro no azar e admiran a cidadáns pouco exemplares. 

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.