sábado, 4 de marzo de 2017

SOMOS OS MELLORES

EN España non todo é corrupción e insolidaridade. Pareceríao se nos deixásemos levar polo frenesí dos titulares dos medios de comunicaicón, pero a pouco que reflexionemos dámonos conta de que hai motivos para a esperanza e para o orgullo. Un deles, admitido e proclamado en todo o mundo, é o sistema nacional de transplantes, lider mundial, a moita distancia de EEUU e Francia, países que nos seguen. Dende hai 23 anos, España supera a tódolos sistemas sanitarios do mundo en canto a doacións, transplantes e reducción de tempo de espera. A clave do éxito está na xenerosidade das persoas, nos médicos encargados de explicar o seu funcionamento e, sobre todo, en lograr que o Estado e non organizacións voluntaristas se ocupen desta delicada decisión médica.
Porque as persoas poden ser moi xenerosas, pero, tal e como di a alma desta organización, o Dr. Matesanz, se o poder público non garante que donación tan altruista resulte ben administrada, xustamente aplicada e sen a máis mínima dúbida de como é o proceso que segue o corazón ou pulmón que un dá para salvar a vida de alguén, o donante acaba por frustrarse e desistir. A clave estivo na confianza no sistema. Os españois comprobaron que a celeridade, os especialistas sanitarios e todo o complexo montaxe da doación estaban ao servizo de salvar vidas de maneira equitativa e sen privilixios. Nada anima tanto á xenerosidade como ver que a eficacia se traduce en salvar vidas. Isto demostra, en contra dos amantes das privatizacións contra vento e marea, que non é certo que todo o que cae nas mans do Estado funciona peor. Se non fose un organismo estatal, nunca durante tanto tempo estariamos á cabeza do mundo en transplantes. Porque hai asuntos que á economía privada non lles interesan, o se o fan, non é para ser xustos, senón para sacar moito rendemento, o que case sempre leva aparellado un desprezo polo máis débil. 
Agora abandonou a organización o Dr. Matesanz. Segundo as súas declaracións, podemos manter o optimismo. O engrenaxe do sistema está perfectamente aceitado. Sen dúbida a súa entrega a esta causa foi determinante, mais el confía en que, non sendo ninguén imprescindible, as trabes mestras encofraron perfectamente. Sen embargo, prevennos dun perigo. Se o sistema funcionou ben foi porque imperou a solidariedade e non a competencia cazurra. Esto funcionou porque as 17 comunidades autónomas foron ao unísono. Quen o suceda deberá ter un tino exquisito para que ningunha comunidade pense que indo soa lle vai ir mellor. 
O que contradí outro mito extendido de que todo o descentralizado funciona mellor. Non é certo. Todo o descentralizado funciona mellor para os que gozan de privilexios, nos casos en que deba imperar a solidariedade o idóneo é a colaboración e equilibrio entre todas as comunidades. A idea de tirar cada un polo seu só favorece a quen, por pura deslealdade, acocha no seu interior a pretensión de esgazar o Estado. Tanto en transplantes coma noutras moitas actividades, vai sendo hora de perder o complexo e aceptar que ido xuntos, vainos mellor.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.