QUE VOLVA BORRELL

PARA A situación tan explosiva e delicada que vive o PSOE, do que coñezo, se alguén se me ocorre con capacidade para salvar a nave é Borrell. Segundas partes nunca son boas e o seu fracaso despois dunha victoria nas primarias con autoridade foi decepcionante, pero sigo crendo que non teñen cabeza mellor preparada nin político con tanta experiencia coma el. Sobre todo, coñece dous aspectos da política, un nacional e outro exterior, que considero esenciaias no momento actual.

No referente á politica nacional, por máis que algúns miren para outro lado, debemos aceptar que o problema de Cataluña esixe un tratamento novo, unha actitude diferente e unha vontade clara. Borrell podería ser o home. Catalán convencido, amante da lingua e da cultura, cun pasado impoluto de compromiso coa terra , a súa dedicación a estudiar as contradicións argumentais dos separatistas poderían elevalo a categoría de interlocutor idóneo. Porque sen negar raíces, o exministro demostra maneiras pedagóxicas respecto a este problema que an ningún outro político lle vin. Coñecedor da economía, das ordenanzas europeas e da propia realidade de Cataluña, Borrell, a parte libros publicados, demostrou en debates cos principais impulsores do plan separatista a súa coherencia, serenidade e obxectividade enfocando os problemas. Entre outras habilidades políticas, resolver a encirrada situación catalana precisará dunha grande dose de pedagoxía. Tanto en Cataluña coma no resto do país. Borrell paréceme o máis preparado para este labor explicativo. Manexa os datos con fluidez, non permite que elementos emocionais se impoñan sobre a análise e está o suficientemente curtido coma para non se amedrentar diante dun asunto tan espiñoso. Por suposto que para cumprir con este propósito antes habería de pacificar o partido, pero tamén para iso conta con dotes e seguidores que o apoiarían. En canto fala Borrell, calquera sabe que non escoita un magnetofón que repite catro consignas estudadas nunha mesa de publicidade, o seu prestixio como político racional e sensato, ilustrado, non se discute. A proba máis evidente tivémola nesta tormenta brava dos últimos meses do partido. Se, tal e como el propuxo nun artigo inmediatamente despois de perder as eleccións, optase o partido pola negociación con PP cun decálogo claro e conciso de contrapartidas, hoxe poderíamos ter goberno e o PSOE non padecer o desorde que padece.

Non sei se algunha vez se enfrontaron Pablo Iglesias e Borrell, pero creo que o vello político demostraría máis viveza e dinamismo que o mozo ambicioso

E se o problema de Cataluña pode queimar os lazos de unión do Estado, a encrucillada na que se atopa Europa é outro grande reto. Sen Europa cambiada, mellorada, reformada, pouco avanzaremos os países do sur. E hoxe, ninguén do partido domina os asuntos de Europa coma el. Despois dun medio mandato como Presidente do Parlamento e de anos nos círculos de Bruxelas, a súa experiencia resultaría moi beneficiosa nas negociacións que se aveciñan. Así pois, político con experiencia, experto en economía, dominando linguas, catalán convencido do beneficio de non separarse de España e adestrado nas artes de se desenvolver polos intrincados corredores de Bruxelas, Borrel paréceme un candidato idóneo para reconstruír o partido. A pesar de que sengundas partes nunca foron boas.

O inconveniente máis grave - poderoso de verdade - sería a idade (tamén os seus servizos a Abengoa). Os partidos tradicionais non reciben voto da mocidade. Borrell tampouco encandilaría a sectores de votantes con menos de 45 anos. Mantén imaxe de político antigo e dá a impresión de que regresar a vellas caras xa fracasadas pode acabar noutro intento infructuoso. Pero se miramos ás caras novas e mozas que intentan renovar a política, comprobamos o seu nivel táctico e analizamos os seus vaivéns desnortados e inmaduros, se cadra non lle viña mal ao partido unha dose de intelixencia dun político forxado e sensato. No sei se algunha vez se enfrontaron dialécticamente Pablo Iglesias e Borrell, pero tería mérito, creo que o vello político demostraría máis viveza e dinamismo que o mozo ambicioso. Non só os xóvenes, sobrevalorados, saben cara onde vai o futuro nin arranxan mellor os problemas. Xa digo, por min, que volva Borrell.