SUCEDEU ÁS 8,38

Eran as 8,38. Acórdome con claridade. Na viaxe anterior pásarame por dúas veces, coma un torpedo, sendo eu a tartaruga e ela a lebre, unha moza de nadar limpo, cravándose na auga coma unha coitela, afundindome na impotencia. Pero foi ao arrincar no seguinte traxecto, abandonado o nado de  costas, cando comecei a pensar que podería ser certo, que hoxe realizábase o milagre. A medida que pasaban os metros, tres, seis, doce, quince, dezasete, vinte pareceume calcular, pensei que ía quedar por pouco, que acabaría rendéndome diante do imposible, ou, peor, afogando, pero non. A forza do home non se sabe anta onde pode chegar: entregándome nos últimos metros coma un náufrago disposto a todo por tocar terra, dei dúas brazadas, respirei malamente, estaba nas últimas, outras dúas, e toquei muro. Por fin!: vintecinco metros de crol sen unha parada, sen renunciar ao estilo que tanto se me resiste. E foi entón cando, igual que cando os verdadeiros competidores examinan as  milésimas de segundo para ver se melloraron marca, eu mirei o reloxo da piscina olímpica de Pontemuíños e comprobei que o momento histórico estaba fixado nas 8,38 do día de hoxe. 

Xa, xa, non rían polo baixo nin se asusten da frivolidade. Coa que cae en Xapón. Seino. Mentres as augas deixan barcos coma mundos entre os cascallos das cidades, a desolación se apodera da resistencia dos sufridos xaponeses e o temor nuclear se extende tanto entre os que a padecen de cheo coma dos que a viven ao lonxe a través dos medios de comunicación, un, paspán, gozando do ridículo mérito de realizar por primeira vez na súa vida 25 m. seguido ao crol. Pois sí. Que lle imos facer... E o que se aledará o meu perruqueiro cando o saiba. E supoño que alguén mais. 

O dito: día para lembrar non só pola valentía que han de amosar as persoas de Xapón para liberarse das gadoupas de tan intratable traxedia, senón tamén pola minúscula satisfacción da fazaña deste nadador ao tarde, que vai vencendo as dificultades coma se dunha grande epopea se tratase. 

Repítoo porque me quedou ben gravado: sucedeu ás 8,38.