UN CIENTÍFICO GALEGO EN NOVA YORK

HAI máis dun, pero eu quero referirme polo achegamento afectivo e porque acaba de publicar os resultados dunha investigación de relevancia ao vigués José Manuel Alonso López, a quen tiven a sorte de coñecelo nos anos de aprendizaxe na nenez e na adolescencia, demostrando xa daquela, que a vocación á que se dedicase había de lle sacar todo o zume. Abondaba con velo concentrado nas partidas de xadrez, ou seguir ao longo dos anos a tenacidade coa que, compaxinando os estudos, remataba a carreira de violín. Ademais de intelixente era dunha vontade forxada por un pai dunha rectitude e honestidade non exentas dun afecto efectivo e seguro. Así se centrou na medicina e rematada a tese decidiu que o seu campo sería a neurociencia. Como chegou a Nova York é un indicio claro de alguén que sabe o que quere. Dérase a circunstancia de que nun congreso celebrando en Alicante viñera o premio Nobel T. Wiesel. Para un mozo coa tese aínda sen secar a tinta non era doado conseguir unha entrevista cunha eminencia científica de tal categoría. Sen embargo, José M. porfiou ata que o Nobel, non se sabe se por cansazo ou mágoa, lle concedeu cinco minutos – nin un máis- para que lle explicase que pretendía. Sobráronlle para seducilo. Ao pouco da entrevista recibiu un carta de EE.UU. confirmándolle que o esperaban non laboratorio da Rockefeller University. Cos anos conseguiu crear o seu propio laboratorio e agora acaba de publicar en PNAs as conclusións que explican como as representacións dos obxectos que as neuronas do ollo mandan ao cerebro son máis borrosas parar obxectos claros que os escuros.

Coma el hai centos de científicos espallados fóra, cando o futuro está na investigación. Sei que me meto en campo sacrílego, pero contando en Galicia con un dos homes máis ricos do mundo, non sería posible crear un centro de investigación de vangarda, cos medios necesarios e coa remuneración acorde ao traballo que estes científicos merecen? Nomear a Ortega, empresario modélico e admirado soará a atrevemento inxenuo. Non saberá el que facer cos seus cartos, non lle sobran asesores? Seguro que si. Pero non descarto que se mantivese unha entrevista con determinados científicos, igual deixaba de mercar algúns dos inmobles aos que se está dedicando para, coa súa inxección económica, crear unha institución que convertese a Galicia nunha potencia científica mundial.

PUBLICADO EN EL CORREO GALLEGO