AVÓ, LÉVAME NO TREN

Non nos andemos con eufemismos: hai partidos políticos que teñen moito morro, que son uns auténticos descarados. Penso concretamente en CiU. Aínda que chamarlle partido parece esaxerado, muxidor da ubre estatal acaeríalle mellor. Un grupo dedicado dende o inicio da democracia a chantaxear ao Estado, dirixido por presuntos ladróns patriotas, cínico ata a repugnancia vendéndonos ao resto dos cidadáns que velaban pola estabilidade do Estado, pola súa alta visión política, e que agora se converte no motor dun independentismo insolidario incapaz de pensar en algo que non sexa o seu propio interese, non para de se meter en que o AVE a Galicia é unha dilapidación. Mira que lle teñen teima ao noso tren. Mira que lles tira latricar con que só eles traballan, só os seus investimentos son necesario e convenientes, que os demais lles rouban e o resto dos españois malgastamos, carecemos de criterio e andamos á pillota... E logo fanse vítimas, retorcen os argumentos con que somos nós os que non os queremos, que os botamos fóra da casa, que non os entendemos. O que hai que escoitar e ver. Pero non calar. 
Dedícanse os dirixentes e faladores dese partido muxidor, corrupto, falaz e desleal, a descualificar e maldicir do AVE a Galicia por non ser obxectivamente rendible. Hai, segundo o seu parecer imparcial, lugares onde investir con moito máis fundamento e beneficio, sen tirar os millóns nun tren innecesario e ruinoso nunha esquina do país: no corredor mediterráneo que eles queren converter no seu país de fantasía. Chámalle burro ao cabalo! Que pillabáns! Mira que non caeramos na conta. Concentrar os investimentos e desenvolvemento dun país nun lateral, marxinar aos que por orografía teñen máis dificultades de comunicación, abandonar ao que leva atraso de séculos, apuxar ao que viaxa con velocidade e premer no que non dá despegado, esa é a política destes partidos con sentido de Estado. Unha política infantil, de agravio comparativo permanente, centrada no embigo da súa falsa patria redentora, maltratada e explotada. Política de funil, centrada en atopar xustificacións ás motivacións máis egoístas. Vertebrar e a cohesión social dun Estado sóalles a malabares de perdedores, de lacazáns ávidos de esmola, os mesmos que lle serven para traballar nas súas fábricas, realizar os oficios máis ingratos e logo pretenden acariñar coa cantilena de que, se apoian a independencia, serán cidadáns de primeira, coma eles. Vaiche boa. Pero con CiU xa non me estendo máis. Dounos por imposibles. Sei da materia coa que constrúen os seus argumentos e non me sorprende que consideren calquera investimento en Galicia unha dilapidación. O que me sorprende, como xa ben mo quitou da punta dos dedos no teclado Barreiro Rivas, é que os partidos que se din nacionalistas galegos, por rirlles o chiste a outros nacionalistas, non teñan a agresividade e contundencia que noutros casos demostran. Por calquera trivialidade saltan as queixas e prantos inmediatos diante de ofensas inadmisibles á nosa dignidade, mais cando un correlixionario da fe nacionalista cuspe directamente aos ollos do noso progreso, o silencio reina entre irmáns agardando por un reino futuro. Pico calado: entre nacionalistas anda o xogo. 
E que dicir dese partido que ao parecer comeza e remata en Rosa Díaz? Din as linguas coñecedoras que tampouco a eles lles parece moi adecuado o noso proxecto. Non entra nos seus plans unitarios. Veña o demo e o vexa. Tampouco parecen entender que deban gastarse tantos millóns de euros para atravesar de Lubián a Ourense, total... nin por tres millóns de cidadáns. Menos mal que este partido que con tan cualificados apoios contou e tantas esperanzas puido avivar está na súa retracción imparable, e parece probable que en canto sexa Rosa a única representante rebentará de egolatría. 
Agora ben, os que si teñen que aclararse, coma en tantas outras cousas, e xa vai sendo hora, son os dirixentes de Podemos. Apoian ou non o remate da conexión por alta velocidade (digo alta velocidade) entre Madrid e Galicia? E iso só admite un si ou un non. E queremos sabelo. Os galegos necesitamos saber se estarán neste caso coas apreciacións de CiU (partido da casta onde os haxa) ou arriman o seu voto ao do PSOE e o do PP (partidos da casta que nos levan mareado dende o comezo do tempos, pero polo menos agora, respecto do AVE, teñen un plan posible). E para tal resposta válenos que veña por si bemol, sostido, rap ou despois dunha muiñeira. Pero si ou non, por favor. Só por saber algo. No caso do tren non caben falaremos de todo, estamos dispostos a abrir un debate, haberá que escoitar á xente, e toda esa metodoloxía de posposición ata ver por onde mellor dá o sol. Os debates xa estás esgotados, os estudos técnicos, mellor ou peor resoltos, son os que son, os investimentos aprobados por Blanco e Pastor avanzan cos atrancos propios dun tempo tan crítico, pero avanzan. Agora só cómpre saber quen apoiará que o proxecto se remate dunha vez segundo o planificado ou pretende enredar, retardar ou paralizar. Só por saber. Porque cada quen é libre de pensar o que lle pete, pero a min gústame que a miña neta me diga: avó, lévame no tren. E que sexa veloz




PUBLICADO EN DIARIO DE PONTEVEDRA