ASESORES NUN MAR DE PODREMIA

NON cabe maior sorpresa nin asombro. Calquera noticia que saibamos a partires de agora soará a coñecida. Nada nos pode alarmar, non somos xa susceptibles de alarma social. O mar de podremia que se estende sobre a clase dirixente é unha tona de detritos pestilente á que acabamos por nos acostumar. Está demostrado que a capacidade de adaptación dos humanos fixo posible a evolución, por iso o noso ulido recicla para que poidamos soportar tal peste, ata o punto de que, por sobresaturación, xa nin nos cheira. Oímos Bárcenas, ERE en Andalucía, Pujol, Rato, Trillo, Martínez Pujalte, Barberá, Monedero, PP, PSOE, CiU, Podemos e parécenos sentir cantar carros en corredoiras informatizadas, cantos planos e reiterativos que só producen fastío, xa nin rebeldía. O cansazo e tal, a confirmación diaria de que todo cheira a podre é tan evidente, que nos defendemos coa indolente resignación de quen xa non quere escoitar máis, admite que o mundo funciona así e nada poderá cambialo. Tanto ten que sexan de esquerdas ou de dereitas, relixiosos ou ateos, do Opus ou marxistas renegados: todos sucumben á tentación dos cartos e do poder. Conclusión que leva á inacción e desespero indesexables.
Das últimas novas -isto cando escribo, cando me lean probablemente xa se coñezan outras máis frescas-, a que máis me sorprende é a dos asesores Trillo e Pujalte. Isto de asesorar -verbalmente- parece o negocio máis rendible nas últimas décadas. O que valen unhas palabras ben dadas... Que a sabedoría de Trillo chega aos pés da mesma raíña de Inglaterra hai tempo que o sei. "Manda huevos" co embaixador. É capaz de pillar máis de 450.000 euros por uns consellos ben dados no momento oportuno. E Pujalte? Pois aprendendo, que el non realizou a tese sobre Shakespeare coma o embaixador, pero pillando o que se pode, son moitos anos de deputado e non convén perder oportunidade. Os dous pertencen ao Opus, dato que non debera significar nada, pero que tampouco convén ignorar. Agás nos tempos en que os consellos dos confesores de reis valían as súas comas en ouro, non coñezo actividade tan ben pagada coma a de asesor. Hoxe ser asesor para executar o mal (xurídico, económico, político) parece a única actividade que respectan os reis do mambo, que son, vaia casualidade, os que menos relocen nos escándalos. Asesores nos dea o ceo para conseguir orientarnos neste mar de podremia.