O BOTELLO DO VELENO

            Escoito a Thomas Quasthoff interpretando a Schubert. Tamén o vexo nunha gravación en directo anulando con redonda e pulida voz a súa deformación física. Lembro que fora o conservatorio de Hannover o que non o admitira por problemas físicos antes de, a forza de tenacidade e clases particulares, se converter nun mestre interpretando lieder, ópera e jazz. No ano 2012 tivo que retirase das actuacións en directo debido aos problemas físicos de nacemento reducindo a súa actividade só a impartir clase. Sábese cal foi a causa de que nacese con graves deformacións físicas: a talidomida, un fármaco que se lle receitaba ás embarazas arredor dos anos 50 do século pasado para anular as náuseas propias do embarazo. Ademais dos mortos por esta causa, miles de afectados coma el reclamaron en todo o mundo indemnizacións á empresa coa patente e distribución deste fármaco, un poderoso laboratorio alemán (Grünenthal). En Alemaña, Australia e Xapón, por exemplo, os enfermos recibiron compensacións millonarias – póucalas grazas- polos graves danos. En España, sen embargo, país no que se seguiu prescribindo durante dezaseis anos a maiores de que xa se prohibise noutros, arredor de 300 afectados souberon o mércores que o Tribunal Supremo rexeitaba o seu dereito a ser indemnizados. Dique prescribiu. Só lles queda o Tribunal Constitucional e o Tribunal de Dereitos Humanos  como última posibilidade despois de sesenta anos de dor e loita. Non parece que o rexeite do Supremo careza de xustificación xurídica (8 a 1 foi o resultado da votación do Pleno de la Sala Civil), pero algo non funciona nun país cando nun caso así a lei está de lado do gravísimo erro dun laboratorio fronte aos débiles afectados. Que ben prescriben as falcatruadas dos poderosos!

         Os afectados mostráronse, como é lóxico, impotentes e desconcertados. Son poucos para pelexar contra un xigante de tal poder. Tamén resultan insignificantes para a presión política, escaso voto que sachar. Grünenthal, o laboratorio que se refuxia no legalismo e nas frías formas, recorda que existen medios satisfactoriamente establecidos para que todos aqueles afectados poidan beneficiarse de axudas económicas. Ata contan coa Fundación Contergan para beneficiar a quen o solicite. Mais, segundo escoito a un membro de Avite (Asociación de Víctimas de la Talidomida en España), non deixa de ser unha burla, esixen, entre outras condicións rigorosas, a presentación da receita e o botello do medicamento de hai cincuenta anos. É unha broma? Quen de boa fe e sen malicia cínica pode esixir a receita e botello do medicamento velenoso que  tomou súa nai durante o embarazo despois de tanto tempo?

         Despois do acontecido coa firma de automóbiles Volkswagen non estaría mal traído de todo un rir fácil con que non só os países do sur somos informais e tramposos. A verdade é que hai trampas alemáns que aos diarios sensacionalistas autóctonos encaixaríanlle mellor en países coma Greza. Pero deixando de lado esta digresión simple, algo pasa coas multinacionais que con tanto barullo de bandeiras e falsas identidades se nos está esquecendo: son grupos de presión con tal poder que retorcen a letra da lei ata que acaba do seu lado. Os laboratorios farmacéuticos gastan verdadeiras fortunas nos centros de decisión política para algo. Que o TTIP (Tratado de Libre Comercio entre a Unión Europea e os EE.UU.) se leve con tanto sixilo e letra miúda non é casualidade. A democracia e a igualdade diante da lei corren perigo de corrosión se non se establecen mecanismos de control ante estes monstros sen cara nin nome nin alma nin pel que partillan en cuadrículas minúsculas aos traballadores de carne e óso, para que cada un, irresponsable da totalidade e evadido no seu, se dedique a perfeccionar a parte que dende o despacho executor esixe  o beneficio a custe do que sexa.  Empresas tan xigantescas como despersonalizadas ocúpanse de triturar ao débil  adaptando o dereito e a xustiza á súa letra miúda. O gran problema da globalización é que os mellores profesionais, coma sempre pero con máis capacidade e menos mala conciencia, están servindo de maneira eficaz aos que intentan perverter a democracia e a lei ao seu favor.

         Mentres Quasthoff segue fraseando coa súa fermosa voz dentro do corpo malformado penso como contrarrestar unha inxustiza que deixa tan impotente. Como van facer fronte estes 300 afectados á invencible maquinaria legal do laboratorio ? Será porque un conserva certa inxenuidade, pero serviría de algo se todas as farmacias de España se puxesen de acordo e advertisen ao cliente, cando presente a receita dun fármaco do laboratorio Grünenthal, que é este o mesmo que patentou e distribuíu a Talidomida e leva anos pelexándose cos afectados, refuxiándose en legalismos e artimañas,  pedíndolles a recita e o botello do veleno que tomou súa nai, para non indemnizalos? Claro que o Estado tampouco podería lavarse as mans, pero xa sería tema doutro artigo. O dito: será legal o rexeitamento do Supremo, pero este  país (este mundo) así non vai ben.