REFORMAS PROFUNDAS

Despois de tres anos de reformas, todas elas co resultado coñecido (pésimo), coinciden expertos e políticos con futuro en que, se queremos de verdade superar a situación actual, o que cómpren son máis reformas, e non só máis, senón máis profundas. Polo que se ve, as realizadas ata o de agora foron moi superficiais. Destas superficiais, sen necesidade dunha exposición exhaustiva, podemos concluír que o súa intencionalidade salta á vista: recortar e podar dereitos, fundamentalmente en educación e sanidade. A obsesión polo aforro apoderouse das cabezas que deciden de igual modo que en épocas anteriores o que reinaba era o afán por gastar e consumir, síntoma de que o país progresaba. Acórdome coma se fora hoxe das declaracións do sr. Álvarez Cascos, alto ministro naquela época de Aznar, agora converso aforrador no Principado de Asturias, comentar con seguridade e suficiencia, que se so pisos eran caros obedecía a que España se convertera nun país rico e había cartos e posibilidades. Pois xa ven, aquel país rico, que ía ben, acabou – xa , por suposto, pola mala cabeza de Zapatero- non tendo un céntimo para unha urxencia. Ante esta situación prodúcese unha contradición que me trae intrigado. En diversas enquisas, a maioría dos cidadáns, como no podía ser doutro modo, manifestan estar seriamente preocupados polo paro. E non só iso, observan e temen polo deterioro da sanidade e da educación por mor dos recortes evidentes que as comunidades e o goberno de España aplican con moita responsabilidade. Estes cidadáns, que incluso no seu inicio vían con bos ollos algunhas das protestas dos indignados, quéixanse do padecemento vivido ou do temor a entrar entre os que sofren a auténtica desgraza do paro. E temen por perder os servizos mínimos en educación e sanidade. Pero son estes mesmos os que, segundo tamén tódalas enquisas e prognósticos, adiantan que nas próximas eleccións votarán ao PP, uns, suponse desenganados e fartos do débil goberno que non nos gobernou e outros porque levan no seu ADN esa intención do voto ao igual que outros levan o contrario. O certo é que, ante tal perspectiva, un trata de analizar qué propón ese partido posible gobernante para aliviar estas penalidades, e a resposta vén sendo a seguinte: dicir a verdade, sentido común, atender ao que queren os españois e traballar con seriedade. Se escaravellamos un pouco máis, iso concrétase en varios depende – por ser a frase do contrincante Rubalcaba non perde veracidade- e algunhas incongruencias. A saber: non lles tremerá se hai que dicir a verdade aos cidadáns para realizar sacrificios, pero non subirán impostos, subirán as pensións, non aceptan copago sanitario e non se restará nin un céntimo para educación. E regalaranse euros aos emprendedores ao estilo en que Zapatero os repartira entre as mulleres que tiñan fillos. Como pensan cadrar esa círculo máxico de non recortar pero afondar nas reformas superficiais realizadas polos seus predecesores? Velaí o misterio que me gustaría desvelar. Reforma profunda da administración (pero sen recortar), reforma profunda na sanidade (pero sen recortar), reforma profunda nas comunidades autónomas (pero dándolle a cada unha segundo a súa capacidade de presión). Ao parecer a esencia de tal milagre recae na confianza que xerará o novo goberno, pois tan pronto pise D. Mariano a Moncloa, os bancos deixarán de lado os seus problemas e comezarán a dar créditos a dereita e esquerda coa facilidade coa que cobran comisións. Segundo se deduce, o apoio será tal aos emprendedores e pequenos empresarios que crearán postos de traballo a esgalla, co que as arcas do Estado quedarán acugulo nun santiamén, de maneira que se lle poderán rebaixar os impostos a todos e isto non tardará nada en volver a ser o paraíso: os anos dourados da especulación, a construción e a burbulla que logo nos estalou diante dos narices non só aos españois, senón en todo o mundo. En fin, que as reformas superficiais non dan resultado e débese afondar máis no mesmo. O resultado das superficiais salta á vista. Veremos o das profundas, pero polo que se albisca, a maioría dos votantes, por a ou por b, están dispostos a darlle a confianza a quen promete reformas profundas sen recortes, baixada de impostos sen diminuír a atención sanitaria nin educativa, adelgazar o a administración do Estado creando emprego e fluidez financeira. En fin, parece que todos entendemos que ou se entra polo aro ou estamos condenados a que nin faragullas nos dean. E o aro xa se sabe cal é: reformas profundas aínda que ninguén diga en qué consisten. Pero tanto ten, se nos aforcan, que nos aforquen de verdade.