HOMES E MULLERES NON VEMOS IGUAL

HABÍA tempo que un servidor o viña sospeitando, pero tiveron que pasar anos de investigación ata que o vin confirmado polo estudo dun grupo de científicos do Hammersmith and West London College para que me atreva a contárllelo. As mulleres e os homes non vemos igual. Comprobado. Segundo o descubrimento do citado college, os homes calibramos mellor o que está lonxe, as mulleres o que está cerca. Asunto do que non me podo permitir dubidar, as miñas investigacións, ademais de puramente subxectivas, son pobres por natureza, pero para min que non é exactamente así. Se prometen non rir, dígolles como o formularía eu: os homes calibramos mal, as mulleres calibran ben. Mais conformémonos co demostrado, os homes calibramos mellor ao lonxe, as mulleres ao cerca.

A explicación para tal aseveración parece vir determinada pola evolución dos nosos cerebros prehistóricos. Iso de ser cazadores e recolectoras, á larga trae máis cola da que pensabamos. Mentres os homes andabamos empoleirados albiscando a ver onde podía aparecer unha boa (ou ruín, sempre depende da fame) peza para lanzar a pedra ou a frecha, elas, buscando noces ou raíces comestibles, aguzaban a vista ao cerca. E como o empeño durou unha chea de séculos, o cerebro, que é plástico por esencia, aprendeu a procesar de distinta maneira os estímulos visuais. E aí nos teñen aos homes mirando sempre a ver se vemos na distancia unha peza á que disparar, e a muller, cos pés ben asentados no chan, mirando ao cerca a ver se hai algo que apañar. A consecuencia salta á vista: os homes, inestables, tiramos pedras coma bobos fallando na maioría das veces, atinar ao lonxe non é doado; as mulleres, prácticas, cun campo de visión moito máis definido, raíz comestible que pillan, raíz comestible que vai ao cesto. E como non hai conduta que non produza as súas consecuencias, tampouco será un desatino maiúsculo supoñer que por cada tropezo dunha muller, os homes cometemos vinte ou trinta. Enfocar obxectos adoita ser anticipo do modelo de enfoque que se pode realizar para obxectivos fundamentais do vivir. Así pois, tomemos nota: é moi probable que por cada serie de pedradas que o home guinda a ver se atina cun obxectivo falle un bo número, mentres que a muller, por cada vez que se anica coa intención de apañar, case seguro que non volve sen nada no cesto ou no mandil. Conclusións triviais faltas de rigor? Poida que si, pero a evolución do cerebro non mente e os feitos observables a cada día permiten dar estes pinchacarneiros frívolos. O que si resulta innegable é que non vemos sempre igual, e iso certifícano os científicos e calquera que baixe un pouco a atención.