Unha amiga perde a súa nai. Explícame os últimos momentos ao seu carón. Lembra especialmente o último día con ela. Sen necesitalo, a nai pídelle á filla que lle axude a ducharse. A filla axúdalle, lávaa con mimo de punta a punta, sécaa ben, bótalle aceite, deitaa na cama. A mamá morre esa noite.
- Doe moito?- pregúntolle.
- Moito. Moitísimo. Doe o corpo. Doen as mans.
- As mans?
- Sí, desde o cóbado ata as mans doe moito. E os pés. Tamén os pés. Doe todo.
Pensando en ese momento tan individual lo que debe doler mucho es vivirlo solo.
ResponderEliminar