Deduzo, despois da lectura de Némesis , a última novela (bastante plana) de Philip Roth, que non leu a Torres Queiruga. Se lera o último libro sobre o mal do pensador de Aguiño, seguro que o protagonista que padece o mal da polio, Bucky Cantor, non descargaría con tanta amargura paralizante toda a súa desgraza nun deus causante. Evolucionados ata un pensamento capaz de entender o mundo coas súas propias leis autónomas, carece de sentido buscar de maneira infantil a culpa das contradiccións deste mundo fóra del, nun deus que se non o precisamos para entendernos, para que o utilizamos como causa das miserias dun mundo que ou é con mal ou non é? Con todo, aínda sen ler a Queiruga - supoño-, Roth aproveita o último capítulo para abeirar a Cantor na súa inmatura contradicción.
As páxinas máis logradas parecéronma aquelas - as finais- nas que describe con minuciosa precisión, talvez cun certo vento homérico, a vitalidade que se desprende no atleta que executa os movimentos en perfecta harmonía.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.