A INUTILIDADE DO ESTADO E DOS IMPOSTOS

EXISTEN algúns predicadores laicos que, dende ben cedo, coma cántigas de almuecín, invitan aos cidadáns a participar dunha devoción baseada en poucos pero inamovibles principios económicos. O primeiro é o do imperio da liberdade absoluta do mercado. Coma un novo ídolo, o mercado convértese en intocable, nunca ben gabado, coma un requisito imprescindible para o funcionamento da economía e da vida. Parece coma se deixándoo ceibo, sen control algún, fuxindo de todo contacto coa regulación por cara e ineficaz, estiveramos sen miga de dúbida no bo camiño. Sosteñen estes irados convencidos das bondades da liberdade absoluta do mercado e da necesidade de ridiculizar todo aquelo que proveña do Estado que a causa de todos os males está plenamente explicada nestes dous graves pecados: pouca liberdade do mercado, esperar demasiado do Estado. Non precisan, polo tanto, excesiva explicación do seu argumento. Con repetilo, cuspirllo na cara a quen se atreva a disentir ou recorrer á triste experiencia do socialismo real, pensan que queda suficientemente demostrado: imos ben mentres liquidemos todo control ao mercado, imos moi mal se nos agarramos ao Estado e o engordamos.
O segundo principio é a descualificación feroz de todo imposto. Os impostos son un mal por natureza, coma un roubo encuberto ao cidadán impedíndolle realizar con eses cartos algo moito más sensato, intelixente e beneficioso para todos, pois, como xa se mantivera nos principios iniciáticos, o que poida realizar o Estado só serve para malgastar, corromper e empobrecer a poboación. Por iso é norma escoitar algúns destes predicadores matutinos condenas ou mofa de todo o que ula a impostos. Coma se quen considerase que os impostos poden servir para algo fose corrupto ou imbécil por nacencia. E, por último, estes mesmos apoloxetas da única fe económica defenden, como non podía ser doutro xeito, aos emprendedores e atrevidos impulsores de novas formas de crear riqueza e emprego, algo, faltaría máis, que non adoita discutir ninguén.
Non fai falla coller ensino na escola de Chicago para apreciar o beneficio que supón para unha sociedade que existan empresarios decididos e arriscados capaces de crear riqueza. A verdade é que, de todos os seus dogmas, este é o máis razoable e aceptable, o curioso é que bastantes destes testáns defensores dos principios do dogma predican estas verdades ben asentados nunha cátedra creada e pagada polo Estado do que tanto abominan, nunca na vida montaron nin unha tenda de caramelos e utilizan os micrófonos dos seus minaretes como confortable complemento económico despois de ter asegurada a súa vida grazas ao Estado e aos impostos que tanto ridiculizan.