ARREDA DE DIANTE DO MEU HOME

AO remate, a seguridade do mundo depende dun fío: dunha noite de celos, dun encontro no que un escote suscite máis desexo do soportable ou da dinámica dunha competencia envelenada entre rivais ardentes na que un día, a máis ambiciosa, intelixente e agresiva non aguanta máis e levanta a tapa do baúl dos tronos, intrigas, falsidades, correos electrónicos, sexo e festas en Tampa. Todo isto vénse sabendo dende os clásicos, pois os propios deuses caían nas redes das trampas máis estúpidas que o sexo e o poder estenden sen descanso, pero agora demos en aprendelo nas series americanas, verdadeiras escolas de vida, e, de vez en cando, a través dos xornais do mundo cando converten unha anécdota vulgar en serio asunto de Estado. Tal é o caso do guión do próximo Homeland que nos veñen adiantando Petraeus, esposa, Allen e amigas.

Está claro que a vida sempre supera á ficción, mesmo cando bebe tanto da realidade como é o caso da serie tan premiada deHomeland. Miren por onde, andaba estes día tragando capítulos atrasados para ver se a obsesiva Carrie é quen de controlar a súa bipolaridade mentres segue a pista do atormentado e perigoso marine que volve á casa despois dos duros oito anos sometido á tortura e lavado de cerebro por parte dos máis intelixentes terroristas, cando salta ás páxinas primeiras da curiosidade universal o asunto de saias, celos, fraxilidade e mentiras dos heroes americanos encargados de protexer á nación dos máis malvados dos malvados. E por se as similitudes fosen poucas, F.W. Humphries II, o axente que o descobre, non é bipolar, pero coinciden as informacións en que presenta características obsesivas de can de présa. E aí teñen montado relato: heroe de guerra, afeito a mil penalidades, non resiste aos encantos de muller ambiciosa e preciosa, os correos por milleiros voan a través de canles secretas coma mensaxes cifrados de axentes dobres abortando misión asasina, a CIA e o desexo vixíanse mesturando perigo con ardor, atracción con vinganza, traizón con vergonza e competencia. Ata que unha muller lle espeta á outra: Arreda de diante do meu home, esboura todo nos papeis e na rede, e aí teñen ao flamante Obama tranquilizando ao mundo con que a seguridade do país non correu perigo. E nós crémolo. Porque dende as traxedias gregas sabemos que ata os deuses caen nestas trampas que son as que realmente moven o mundo.

PUBLICADO EN EL CORREO GALLEGO