UNHA RADIO MOI ABURRIDA

O GOBERNO de España parece empeñado en desprestixiar a radio e televisión públicas. Os últimos datos coñecidos demostran, sen lugar a interpretacións de alivio, que RNE baixou a súa audiencia dunha maneira alarmante. Os feitos son evidentes. Co calamitoso goberno de Zapatero, tan criticado como castigado por tantos defectos, os medios públicos, admitámolo, vivían unha situación indiscutiblemente máis favorable. Os programas de RNE medraban con cada enquisa, o entretemento e a categoría dos mesmos onde ía dar ao par dos de hoxe, e a pluralidade informativa tamén era superior. Pode o Sr. Echenique quedar sen voz repetindo que non teñen listas negras en TVE nin perseguen por motivos ideolóxicos, pero a realidade diaria non concorda.

Non ignoro que é case consubstancial con cada cambio de goberno a mudanza de directores, produtores e presentadores dos medios públicos. Parece coma se levasen nos xenes a obsesión polo control da información, coma se con cada telediario se xogasen as eleccións. Uns dun modo máis sibilino, outros de maneira máis groseira, intentan todos controlar, dirixir e mesmo censurar aquela información que consideran prexudicial para os seus intereses. O caso máis recente de veto témolo diante: parece ser que suspenden a emisión dunha entrevista na 2 coa portavoz da PAH Ada Colau. Se así consideran desactivar o desespero e cabreo dos afectados, mal van. Pero o defecto non é exclusivo da dereita. Goberno e oposición acúsanse mutuamente de prácticas similares. O que ocorre coa dereita é que, ademais da gravidade por manipular a información, tenden a baixar o nivel de entretemento e calidade dos programas dun xeito evidente. Parece un defecto propio dos tempos da oposición: canto máis atacan de incultos ao contrario, canto máis se rin do analfabetismo cultural e do badoco estilo do rival na época das promesas, máis caen na programación baleira e insubstancial á hora da execución. O goteo miúdo co que se pretende transformar a tendencia informativa por selección dos invitados, dos expertos elixidos para pontificar e dos locutores contratados acaba por aburrir seriamente ao oínte. E nada hai peor que aburrir. A xente prefire mil veces antes a un botarate disparatado e incrible se é divertido, que a un manipulador forzado aburrindo ás cabras. E iso é sobre todo no que se transformou RNE: nunha radio moi aburrida.

PUBLICADO EN EL CORREO GALLEGO