VOCALIZACIÓNS COPULATIVAS

LEO NUN XORNAL que os doutores Gayle Brewer e Colin Hendrie das Universidades Central de Lancashire e de Leeds respectivamente publican un estudo no que demostran que os ruídos e xemidos de moitas mulleres cando practican sexo son intencionados. Chámanlles a estes xemidos vocalizacións copulatorias. A experimentación vén dicir que moitas mulleres utilizan conscientemente esas vocalizacións como un táctica para aumentar a baixa estima do varón e para que vaia acabando cando elas xa se aburren ou se senten molestas. En definitiva, que non hai sincronía entre os laios, ruxidos e berros e o orgasmo propiamente dito. Das mulleres estudadas, o 25% admite que berra fóra do orgasmo un 90% do tempo, un 66% recoñece que utiliza tales manifestacións efusivas como aceleradores da exaculación do home, un 92% sabe perfectamente que cos chíos, bufidos, laios e afrontamentos elevan a moral do compañeiro e un 77% non ten inconveniente en aceptar que así o practican para que o compañeiro se sinta contento e descanse coma un touriño despois de quedar demostrado o fenómeno que é.

Descoñezo as pretensións finais deste estudo, pero antóllaseme que abundan experimentos referidos ao campo da sexualidade e dos afectos que, agás demostrar os prexuízos de quen formulan as hipóteses a investigar, pouco aportan á ciencia e ao ben vivir. No presente caso, non acabo de saber se o auténtico descubrimento é que as mulleres son conscientes de que berran, que saben da importancia que na relación pode supor a compenetración para elevar a estima e satisfacción do compañeiro ou, espero que non, simplemente escaravellar na falsa idea previa de que as mulleres poden e tenden a finxir máis e mellor que os homes. Se a relevancia do experimento radica na intencionalidade dos brúos ou saloucos, nada novo baixo o sol. Nunca oín que en tal estado as mulleres (os homes por descontado que non)perdesen a consciencia, quedasen reducidas a mero espasmo descontrolado e imparable incapaz de responder a calquera estímulo externo. Claro que serán conscientes ao longo do proceso e dedicarán intención, sabedoría e experiencia a canto realizan cos cinco sentidos. Como consecuencia, nada máis lóxico que utilicen aquelas artes (creo que tácticas tal e como din no estudo non é palabra adecuada) que incrementen a compenetración e pracer dos dous. Por conseguinte, non acabo de ver moito beneficio na investigación. Non vaia a ser, repito, que ao formular determinadas hipóteses se caia na trampa de alimentar a latente desconfianza inzada sobre a fiabilidade, con vocalización ou sen ela, da resposta sexual feminina. Porque, onde está escrito que deban sincronizar xemidos con orgasmo, inconsciencia con berros, involuntariedade con maior autenticidade do pracer?