"TREMENDAMENTE" TRANQUILO

ESCOITO na radio a voz grave do encargado de converter a Bankia en rendible, que solvente disque xa o é. Di que imos polo bo camiño. Non se altera o alto executivo e mantén a serenidade dun discurso plano e pleno en corrección política, abusando do termo "tremendamente", coma se así asegurase a súa solidariedade cos afectados polas preferentes, os desafiuzados e os traballadores que proximamente serán despedidos. Vese que é home afeito a decidir, non lle treme a voz ante ningunha das cuestións (suaves) que lle lanza a entrevistadora. Así, cando toca o tema que seria vergonzoso eludir sobre as responsabilidades, sen se inmutar argumenta que están todas saldadas: por unha banda os accionistas quedaron a cero e por outra os altos directivos foron relevados, ningún continúa dirixindo a entidade. Mais aí quedou sen reflexos a xornalista, sen a espontaneidade que esixía unha explicación sen escapatoria.

Estupendo, Sr. Goirigolzarri, pero sen acritude, que responsabilidade é esa de marchar dunha entidade á que conduces á ruína, levando no peto a gratificación groseiramente millonaria que che soluciona a vida presente e a dos teus herdeiros? O problema non é non estar, senón como se marchou. Aquí hai quen paga os erros das cabezas pensantes e decisorias dunha maneira dolorosa e sen misericordia e quen, polos seus propios erros, recibe unhas gratificacións económicas imposibles de xustificar se mire por onde se mire. Sobre iso nos gustaría saber que opina o correcto e tranquilo salvador da antiga caixa madrileña, porque esas boas palabras de que se tratará de que non sexan 6.000 os despedidos, que lamenta a situación de algúns que firmaron preferentes, de que aos vulnerables non se lles aplicará o desafiuzamento con rigor, que comprende a dolorosa situación de tantos cidadáns sen vivenda habendo vivendas a esgalla sen vender e toda esa imaxe de comprensión e bondade soa a música celestial. O que nos están custando a todos os erros cometidos polo descaro dos privilexiados e intocables directivos, non se pode silenciar dicindo que xa non seguen nos seus postos. Quen decidiu sepultar o noso sistema financeiro nun vertedoiro de cascallos inmobiliarios non debe desaparecer cos bolsos cheos de millóns para que a desfeita por eles causada só atope remedio recortando en sanidade, educación e xustiza. En fin, pareceume que este banqueiro segue "tremendamente" tranquilo.

PUBLICADO EN EL CORREO GALLEGO